رویکرد منظر در ایجاد سرزندگی خیابان ولی‌عصر با تأکید بر ایجاد حس مکان

یان مسئله : تفکرات مدرنیستی و جزءنگر در دهه‌های گذشته سبب شده تا شهر به مثابه موجودی زنده، شادابی و سرزندگی خود را از دست داده و خیابان، رکن اصلی تشکیل دهنده چارچوب و ساختار اصلی فرم شهرها و مقصد و تفرجگاه مردم قبل از این دوره، به مسیری ترافیکی سرشار از دود تنزل یابد. کلانشهر تهران از این قاعده مستثنی نبوده و نگاه کالبدی و دوقطبی (دوآلیسم دکارتی) باعث عدم ایجاد حس مکان و در نتیجه عدم شکل‌گیری فضاهای جمعی سرزنده شده است. متاسفانه در شهرسازی امروز به مقوله مکان یا اصلا توجه نمی‌شود یا اگر بخواهد مد‌نظر قرار گیرد، تنها به مثابه ابژه‌ای صرف به آن نگاه می‌کند؛ ابژه برای سوژه‌ای که در مقابل آن است، نه همراه آن. هدف : مطالعه حاضر با رویکردی منظرین و راهبردی کیفی- استنتاجی و از مورد پژوهی خیابان ولی‌عصر با هویت تاریخی و خاطره جمعی پر‌رنگ در بین مردم قصد در تبیین مؤلفه‌های سرزندگی و رابطه آن با حس ‌مکان در خیابان ولی‌عصر دارد.روش تحقیق : درگردآوری داده‌های پژوهش از تکنیک نقشه‌برداری رفتاری و پرسشنامه در باب تدقیق رابطه کیفیت فضایی، معنایی و حس ‌مکان خیابان ولی‌عصر و میزان سرزندگی و از فرمول آزمون فریدمن و نرم‌افزار SPSS برای وزن‌دهی به مؤلفه‌های ایجاد سرزندگی بهره‌گیری شده است. در نتیجه مجموعه‌ای از راهبرد‌ها و راهکار‌ها در راستای احیاء منظر خیابان تاریخی – تفرجی ولی‌عصر در جهت افزایش سرزندگی، ایجاد و تقویت فعالیت‌های اجتماعی و تداوم جریان خاطرات جمعی پیشنهاد شده است.